“Ik vind het plat, ik voel me sneu.” Zegt Hans als hij het heeft over zelfbevrediging. Als hij masturbeert, uit seksueel verlangen, voelt hij na een orgasme bereikt te hebben, vooral gemis. Hij beschrijft het als een zwart gat waar hij in valt, en moeilijk weer uit kan komen. Zijn verblijf in het gat, duurt ongeveer 800x de tijd van het beleven van het orgasme. Een slechte deal lijkt me, zo’n dopaminedip.
Jammer vind ik dat. De laatste jaren praten we veel over “houden van jezelf”. Voor seksualiteit zou dat dubbel en dwars moeten gelden. Zijn mensen vergeten dat je jezelf ook lief kunt hebben? “Seks met mezelf doe ik alleen uit gemis van seks met een ander”, zegt Hans met een soort van glimlach. Hij noemt het schaduwseks en lijkt niet meer in staat om echt van zijn lichaam te genieten, het lief te kozen en te ervaren, contact te maken en te vervoeren met zijn liefde.
Vergelijk het met hoe je je voedt. We kunnen best een keer een frietje mayo halen bij de snackbar op de hoek. Even een snelle hap; soms best lekker. Jezelf even iets “slechts” permitteren kan heel bevredigend en gezond zijn. Maar als je iedere dag dat frietje mayo gaat is het niet meer gezond, en ook niet meer lekker. We beschikken over ons eigen seksuele genotsbanket, maar we gaan liever voor het gemak naar de snackbar.
Hoe mooi zou het zijn als zelfbevrediging in plaats van het “gemis van de ander”, “contact met mezelf” zou benadrukken. Natuurlijk is het zo dat je over het algemeen masturbeert om een orgasme te krijgen. Maar dat hoeft de liefdevolheid naar jezelf niet uit te sluiten, toch? De tijd nemen, rustig tempo, kaarsje aan, jezelf echt voelen en voeden. Luisteren naar, en reageren op de natuurlijke reacties van je lichaam. Genieten van de weg, niet het doel. Je vingers, je huid, lichaamssappen, spelen in plaats van zwoegen, genieten in plaats van consumeren. En dit alles met een interne soft-focus lens naar je hart, in plaats van blindstaren op je geslacht.
Vandaag wil ik iedereen oproepen om je eigen zintuigen banket te heropenen. Je te laven aan je lichamelijke mogelijkheden. Met dankbaarheid en respect voor jezelf. Ik ben benieuwd wat dat op kan leveren.