Bron: BN de STEM
,,De band tussen slachtoffer en uitbuiter is vaak heel sterk. We hebben meegemaakt dat een meisje in het eerste verhoor bij ons stiekem haar mobiele telefoon open had gezet zodat haar pooier kon meeluisteren. Uiteindelijk gaat het erom dat je het vertrouwen kunt winnen, en dat kost vaak veel moeite en tijd.”
Zo’n kille pooier ziet het kwetsbare meisje dat hij uitbuit dus louter en alleen als levend verdienmodel. Dat is geen liefde. Waarom belt het slachtoffer dan haar ouders of de politie niet bij de eerste beste gelegenheid?
,,Veel jonge slachtoffers gebruiken de prostitutie om te vluchten, om rebels weg te lopen van situaties waarin ze zijn komen vastzitten. Ze doen het werk semi-vrijwillig. Vaak is er tegelijkertijd sprake van een verstoorde seksuele moraliteit en gebruiken ze drugs, zoals lachgas. Veel jonge meisjes snappen niet eens dat ze slachtoffer zijn, laat staan dat ze aangifte doen. Dus moeten wij dat onderzoek meestal zelf beginnen.”
Hoe vindt u deze slachtoffers? Ze zitten verstopt achter hotel- en voordeuren en peinzen er niet over zich vrijwillig te melden? Dat is zoeken naar een speld in een hooiberg.
,,Klopt, maar we houden bijvoorbeeld online de seksadvertenties scherp in de gaten. Grote advertentiebedrijven zoals Kinky.nl en Sexjobs.nl werken met ons mee. Zij vragen een foto van adverteerders en identiteitsbewijzen om minderjarigen te weren. Wij kunnen die gegevens vervolgens vorderen. Als we ergens merken dat het iets niet klopt, komen we in actie. Dan doen we ons bijvoorbeeld voor als klant, maken we een afspraak en gaan we naar zo’n hotelkamer of woning toe.”
Daar bevrijden jullie het uitgebuite meisje, slaan jullie de criminele pooier in de boeien en lossen jullie de zaak snel op?
,,Was het maar zo makkelijk. Er zijn wel slachtoffers die zeggen dat ze uitgebuit worden. Maar vaker schrikt de jonge vrouw en roept ze: Nee, ga weg, ik red me wel! Dan moet je heel creatief handelen. In een recent onderzoek wilde een meisje absoluut niks loslaten. Toen vertelde een getuige in een hotel dat hij had gezien dat het slachtoffer werd geslagen. Daardoor hebben we de zaak tegen de verdachte vriend toch kunnen opstarten, op basis van mishandeling. Konden we hem bijvoorbeeld gaan afluisteren. Zo kom je stapje voor stapje verder.”
De politie hoeft het niet helemaal alleen te doen. In Zeeland-West-Brabant krijgt ze jaarlijks vele honderden tips en meldingen van burgers, bezorgde familieleden en instellingen over (illegale) prostitutie, uitbuiting, minderjarigen en andere verdachte situaties die duiden op misstanden en mensenhandel.
De politie is blij met de informatie, al is ze veel tijd kwijt met het selecteren van zaken. ,,Niet elk probleem is namelijk geschikt voor het strafrecht. Er zijn ook ouders die elk fout vriendje van hun dochter melden als loverboy. Veel zaken horen niet bij de politie, maar een zorgloket thuis. Daarom werken we nu aan een zorgfilter om onze zaken er snel uit te zeven’’, legt Boomaars uit.
‘Ze riep: Ik wil dit toch zelf’
Een voorbeeld van zulke hulp van buitenaf, zette de politie op het spoor van een 16-jarig meisje dat was weggelopen uit een instelling. Een begeleider tipte de politie dat hij haar foto had gezien in een escort-advertentie. ,,We deden ons voor als klant en maakten een afspraak in een hotel. Ze snapte niet waarom ze daar werd aangehouden. ‘Ik wil dit toch zelf’, riep ze. Een vrouw van achttien die we samen met haar twaalf jaar oudere vriend als verdachte oppakte, bleek haar pooier te zijn. Zo worden slachtoffers daders. Ze wilde een escortbureau beginnen, verklaarde ze. Het bedrijfsplan stond al op papier en ze benaderde steeds kwetsbare kennissen uit de instelling om voor haar te komen werken.”
Lees hier het hele stuk
bijscholing seksuele vorming
Het materiaal op deze pagina maakt onderdeel uit van het specialisatietraject seksualiteit voor zorg-, onderwijs- en welzijnsprofessionals.