Het gevoel van me welkom weten, en welkom heten, speelt een centrale rol in mijn leven. Tussen de middag zit ik in een klein cafeetje, alleen, met de hond, en ik zie de bomen buiten in het park met hun takken als aderen de lucht doorvlechten. Ik adem heel diep in.
Ik ken de serveerster achter de bar niet. Ze heeft het druk en misschien is ze een beetje brak. Ze vraagt wat ik wil drinken terwijl ik de vogue uit de leesbak pak. Ik glimlach. Nu kijkt ze me aan. De hond krijgt niet zijn gewoonlijke bakje water en ik vraag er niet om. Op aardig wat plekken krijgt de hond eerder een drankje dan ik. Dan mag hij er écht zijn. Mijn espresso is binnen drie minuten op.
Haar eigen innerlijke huis aan duigen,…
Ooit begeleide ik een client van me naar een intake voor opname in een psychiatrisch ziekenhuis. Haar eigen innerlijke huis aan duigen, maar met voldoende moed voor deze beangstigende en voor haar vernederende stap. Haar glimlach op het gezicht geëtst, om haar depressie niet prijs te hoeven geven. Hij, de psychiater, kon haar ingevulde en opgestuurde formulieren niet vinden en wist niks van haar.
Er kwam geen excuses. Heel was vervelend, vooral voor hem, leek het. Lastig werken zo. Hij had al zo’n krappe dag. Mijn cliënt verontschuldigde zich voor zijn drukke schema en dat zij daar druk op lei.
Ik stel me voor hoe mijn aannemer geïrriteerd tegen me zegt dat hij de tekeningen van de architect van mijn huis kwijt is nu wat gaat improviseren. Geen sorry, geen vraag om toestemming. Ik moet maar bouwen op zijn ervaring.
Ze ademt uit
Vandaag heeft de dag een blik verse minuten opgetrokken met nog ongebruikte armen voor een nieuwe client. “Welkom,” zeg ik als ze plaats neemt. “Fijn dat je er bent, goed om je weer te zien.” Ze ademt uit. Keert naar binnen, voelt, en komt weer tevoorschijn met een “Ja, goed om er te zijn.” Ze vertelt dat wat tot dan toe onuitsprekelijk is geweest. Beknopt, precies en heel verdrietig maakt ze een landje boven het wateroppervlak zichtbaar. “Goed, dat je er bent. Heel goed, heel goed.” Aan het einde bedankt ze me en voor het eerst kijkt ze me aan.
Je welkom laten heten; het is soms hard werken, maar het kan zo veel opleveren.