Er is een specifiek moment, waarop alles in mijn leven zin kreeg. Het was aan de bar met een half glas wijn in mijn hand. We stonden met een paar cursisten in een kleine halve cirkel na te praten. Ik stond ergens in het midden. Het was het einde van een dag van mijn eerste opleiding. Later zouden er nog vele opleidingen volgen, maar dat wist ik toen nog niet.
Marijke ging met de fles rode wijn rond. Ik nam nog een slokje uit mijn glas om meer plek te maken, en keek verlangend haar kant op. Marijke is zo’n dame die je moeilijk niet kunt opmerken. Bontjas, Goois accent, grote BMW, strak in de make-up. Ze begon aan het begin van het rijtje en schonk gul bij. Dit deed ze ook bij de tweede persoon. Toen ze bij mij kwam sloeg ze me zonder vragen over. Daarna schonk ze het rijtje verder af tot de fles leeg was. Ik deed toen iets, dat ik nog nooit had gedaan. Ik interpreteerde haar handeling niet. Ik registreerde dat iedereen werd bijgeschonken behalve ik, maar ik koppelde er geen conclusie aan vast. Dat hadden we die dag namelijk net afgeleerd. Niet over haar (wat een trut, ze vindt me vast niet aardig), niet over mezelf (er is iets mis met me, ik ben het niet waard).
Deze eerste actie maakte het volgende mogelijk; ik vroeg haar wat maakte dat ze me over sloeg. Zonder emotie, oprecht benieuwd naar haar antwoord. “Oh” zei ze, “joh, ik zag dat je nog wijn in je glas had en ik heb er zelf altijd zo’n hekel aan als ik bijgeschonken word terwijl ik nog een restje heb.” Ik bedankte haar voor haar antwoord en deelde met haar hoe ik voor het eerst in staat was geweest ieder gedachtelezen achterwege te laten, en het me niet persoonlijk aan te trekken.
Alles viel voor mij toen om zijn plek. Ik ervoer wat het was om werkelijk open te staan voor een ervaring zoals deze zich aan dient. Om mezelf en de ander los te zien van een gebeurtenis. De winst van een onbevangen vraag is een poort naar de geheime wereld van een ander. Hoe een neutrale blik makkelijker liefde toe kan laten. Ik leerde hoe diep mijn angst om niet goed genoeg te zijn in mij zelf zat, maar hoe ik de verantwoordelijkheid voor die angst toe kende aan de acties van een ander. De wereld is geen stormbaan tenzij ik er zelf een stormbaan van maak. Mijn nieuwe werkelijkheid leek meer op een paradijs waarvan ik zelf mijn schepper ben.
Wat ik ook geleerd heb, is dat je van niemand afhankelijk bent, en je van niemand afhankelijk hoeft te maken, om je glas bijgevuld te krijgen. Dat geldt ook voor je innerlijke glas. Je kunt vragen en je behoefte kenbaar maken, je kunt zelf de fles pakken en zo het heft in eigen handen nemen. Natuurlijk ook op het gebied van seksualiteit. Aan wie of wat ken jij de macht toe van je seksuele ontplooiing, je genot, je beleving, je seksuele bestaan? Van wie of wat is jouw glas afhankelijk om gevuld te worden? Hoe wordt jij weer de schepper van je eigen seksuele paradijs? Want dat glas mag altijd gevuld zijn. Geniet, en niet met mate!