Er doen in de Somalische gemeenschap in Nederland al jaren geruchten de ronde over meisjes die naar het buitenland worden gebracht om besneden te worden. Het is echter bijna onmogelijk om erachter te komen of dit echt gebeurt, omdat de betrokkenen weten dat vrouwenbesnijdenis verboden is in Nederland. Bij de Nederlandse organisaties en instanties die strijden tegen genitale verminking is er niemand die openlijk wil bevestigen dat hier geboren kinderen in het buitenland worden verminkt.
‘Terugkeren naar de cultuur’, of dhaqan-celis in het Somalisch, is een breed gebruikte term die onder andere wordt gebruikt voor lessen waardoor in het Westen geboren kinderen kennismaken met de cultuur van hun ouders. Maar, zegt de medewerker van de sociale dienst, ‘dhaqan-celis is in feite een code voor besnijden. Als ik zeg dat ik mijn kinderen heb meegenomen naar mijn geboorteland om hun mijn cultuur te leren… Dat is niet wat er gebeurt. Het gaat beslist om de besnijdenis. Als je een klein meisje bent, is de enige reden om naar huis te gaan besneden te worden, niet om meer over cultuur te leren.’
De drie meisjes in dit geval zijn zeven, negen en elf jaar oud. Zij zijn het grootste deel van dit jaar niet naar school geweest. Een telefoontje naar de afdeling Leerplicht in hun woonplaats levert niets op: men weigert uit te zoeken of er drie meisjes zijn die al zo lang absent zijn, met als reden de privacywetgeving.